Η γραμμή της εθνικής διακομματικής ενότητας που ζήτησαν ο ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ και επέβαλε ο Καραμανλής στη ΝΔ με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των συστηματικών εμπρησμών και καταστροφών κυρίως της Αθήνας της Θεσσαλονίκης αλλά και των κέντρων των μεγάλων πόλεων εφαρμόστηκε για πρώτη φορά με τη συνάντηση του πρωθυπουργού με όλες τις πολιτικές ηγεσίες. Όπως λέμε σε μια σχετική ανάλυσή μας. «Όλη αυτή η από μια στιγμή και πέρα εντελώς στημένη αναταραχή επέτρεψε στον Καραμανλή να επιβάλλει την εθνική τάχα συσπείρωση στη ΝΔ και να καλέσει στη συνέχεια τους πολιτικούς αρχηγούς για την αντιμετώπιση τάχα της κρίσης. Στην πραγματικότητα του επέτρεψε να ανοίξει τον δρόμο για την λειτουργία του άτυπου συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών και των επιτροπών για την ανασυγκρότηση και τον διακομματικό έλεγχο της αστυνομίας, κοντολογίς για να ανοίξει το δρόμο στη συμμετοχή στην εξουσία με ηγεμονικούς όρους των τριών μικρών φασιστικών κομμάτων».
Ελάχιστες ημέρες πέρασαν από την πρώτη αυτή συνάντηση που άνοιξε το δρόμο προς την εξουσία των τριών φασιστικών κομμάτων για την «εθνική» διαχείριση τάχα της κρίσης και στις 2/1/2009 ο πρωθυπουργός κάλεσε τα κόμματα στη βουλή σε συζήτηση για την παιδεία πριν από την ημερήσια διάταξη όχι για να παρουσιαστούν στο λαό οι θέσεις των κομμάτων αλλά όπως λέει στην επιστολή του αλλά « ..γιατί το μέλλον και η πορεία της Παιδείας προϋποθέτουν όσο το δυνατόν κοινές θέσεις, αφού συνιστούν διαχρονικό ζήτημα και δεν αφορούν μόνο τις αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης.» Αναλυτικά η επιστολή του πρωθυπουργού έχει ως εξής : «Το θέμα της Παιδείας σε όλες του τις εκφάνσεις και όλες τις βαθμίδες, ιδίως δε σε ό,τι αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποτελεί μείζον ζήτημα το οποίο πρέπει να συζητηθεί κατά προτεραιότητα στην εθνική αντιπροσωπεία, ώστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να λάβουν θέση. Και αυτό γιατί το μέλλον και η πορεία της Παιδείας προϋποθέτουν όσο το δυνατόν κοινές θέσεις, αφού συνιστούν διαχρονικό ζήτημα και δεν αφορούν μόνο τις αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Για το λόγο αυτό ζητώ τη διεξαγωγή συζήτησης προ Ημερησίας Διατάξεως σύμφωνα με το άρθρο 143 του Κανονισμού της Βουλής.»
Εθνική συσπείρωση και «κοινές θέσεις» στην παιδεία σημαίνει διακομματικό έλεγχό της παιδείας από τα κόμματα που ελέγχουν τις συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις και σε μεγάλο βαθμό τις διοικητικές λειτουργίες σε όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης, δηλαδή από το "Κ"ΚΕ και τον ΣΥΝ. Σε καθαρά πολιτικό επίπεδο κοινές θέσεις σημαίνει αριθμητική κυριαρχία των "Κ"ΚΕ-ΣΥΝ-ΛΑΟΣ σε κάθε διακομματική συνεννόηση αλλά και προπαγανδιστική τους υπεροχή αφού αθροιστικά αυτά τα τρία κόμματα διαθέτουν το μεγαλύτερο χρόνο σε όλα τα μεγάλα κανάλια της τηλεόρασης χώρια από το μονοπώλιό τους σε μερικά μικρότερης εμβέλειας.
Πρόκειται και εδώ όπως και στο ζήτημα του διακομματικού ελέγχου της αστυνομίας πραξικοπηματική παραβίαση της ουσίας του κοινοβουλευτισμού, της εντολής δηλαδή που παίρνει από το λαό ένα κόμμα για τον σχηματισμό κυβέρνησης με σκοπό την εφαρμογή του δικού του προγράμματός. Πρόκειται για έναν κρίκο στο μεγάλο σχέδιο πολιτικού πραξικοπήματος που ξεκίνησε με τους εμπρησμούς της 8/12 και τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη. Γιατί κανείς δεν ψήφισε την ΝΔ για να εφαρμόζει το πρόγραμμά του ΣΥΝ του "Κ"ΚΕ και του ΛΑΟΣ αλλά και του ΠΑΣΟΚ ή το πρόγραμμα των απογυμνωμένων από την υποστήριξη της βάσης τους ηγεσιών της ΟΛΜΕ της ΠΟΣΔΕΠ και της ΔΟΕ και του ακροδεξιού τους κινήματος «παιδείας».
Το ακροδεξιό κίνημα «παιδείας» θα διαδηλώνει και θα απεργεί στις 9 Ιανουαρίου σαν κίνημα εξουσίας υποστηρίζοντας τους πολιτικούς του εκπροσώπους στη Βουλή που θα δίνουν την μάχη της απόσπασης όσο το δυνατόν μεγαλύτερης κρατικής εξουσίας όχι μόνο στην εκπαίδευση, αλλά και γενικότερα από μια αστική τάξη χωρίς χαρακτήρα τρομοκρατημένη μπροστά στους εμπρησμούς, στο πλιάτσικο και στην συστηματική φαιοκόκκινη βία και χωρίς καμία διάθεση αντίστασης στην άλωση του κράτους από τις φαιοκόκκινες συμμορίες και στην επαπειλούμενη δικτατορία.
Ο Καραμανλής με την γραμμή της παράδοσης κατ αρχήν της εκπαίδευσης στα τρία μικρά φασιστικά κόμματα λειτουργεί ως προβοκάτορας της αστικής δημοκρατίας και του ίδιου του κόμματός του που για αυτό ασταμάτητα το ενοχοποιεί διογκώνοντας ή εφευρίσκοντας σκάνδαλα.

8/1/2009